Sta eens even stil
In mijn vorige blog sprak ik over de pauzeknop. De knop die je kunt benutten om echt even stil te staan tussen stimulus en respons. Bewust de ruimte opzoeken van onze vrijheid en kracht om onze reactie te kiezen. Als gezegd, in die keuzes ligt onze groei en ons geluk.
Ik noemde toen ook die eerste stap die je kunt nemen; benut je zelfbewustzijn. Oftewel ons natuurlijk vermogen om bewust te zijn van de ruimte tussen die stimulus en jouw respons. De capaciteit om ons te (onder)scheiden van onszelf en onze gedachten, gevoelens en gedragingen. In dit artikel gaat het om nog een element van die pauze knop; gebruik je voorstellingsvermogen. Er is dus meer te ontdekken in de uitspraak; "Tussen stimulus en respons zit een ruimte. In die ruimte ligt onze vrijheid en kracht om onze reactie te kiezen. In die keuzes ligt onze groei en ons geluk."
Je gedachten nemen een loopje met je
Goed mogelijk dat je je in de waan van de dag een overdaad aan informatie ervaart. Meningen die over elkaar heen buitelen en je overspoelen. Dagelijks, elke uur van de dag. En welke informatie of meningen heb je nodig om de juiste beslissingen te nemen of een standpunt te bepalen? En welke overtuigingen heb je eigenlijk zelf over de situatie waarin je je bevindt? En welke spelen een rol of dringen om voorrang bij de stappen die je neemt? Klopt het wel wat je allemaal ziet?
Zeker wanneer je niet de rust neemt om daar even bij stil te staan en rustig zaken in je op te nemen (zie vorige blog) dan kan het gebeuren dat je die eigen overtuigingen en paradigma's projecteert op wat er nu werkelijk gebeurt. Die gedachten verstoren de werkelijkheid en je gaat misschien wel dingen zien en inbeelden die er eigenlijk helemaal niet zijn. Je ziet dat wat je denkt dat er gebeurt ook werkelijk als oorzaak van je gemoedstoestand, je welzijn of ongeluk. ‘Cognitieve fusie met de stimulus’ heet dat zo mooi. Je hoort het jezelf ook zeggen; ‘jij maakt me boos’, ‘ik ben gestrest’, ‘Ze snappen niet wat ik door maak’.
Maar wat als …
En zo voel je je als de speelbal op de golven. Van anderen of je eigen emoties die met je op de loop gaan. Je gaat op zoek naar geluk (of rust, of balans of wat dan ook) dat stimulus gedreven is, en daarmee afhankelijk van omstandigheden. En die omstandigheden zijn natuurlijk altijd moeiteloos te vinden. Allemaal redenen die je kunt aanwijzen als oorzaak.
En die verwarring en gerichtheid op tal van continu veranderlijke zaken maakt dat jouw beeld op de werkelijkheid niet wezenlijk bijdraagt aan eigen en andermans welzijn. Je haalt daar niet de motivatie of een intrinsiek verlangen uit. Je fixeert obsessief op onvervulde verlangens en zaken die niet tot jouw invloedsfeer behoren. En dat maakt onrustig.
Maar wat nu als je wel het juiste inzicht en de wijsheid van je situatie hebt? Wel ervaringen hebt met de rotsvaste principes en de realiteit om je heen? En niet louter een conceptueel begrip ervan. Nee, je hebt aan den lijve ervaren wat empathie betekent, wat focus voor je doet en wat discipline bewerkstelligt. Wat je waardeert en nastreeft, is afgestemd op die realiteit en principes: die kaart weerspiegelt en beschrijft nauwkeurig het landschap. Je ervaart een tevredenheid met wie je bent, maar je hebt ook een visie van wie je kunt worden. Je ontwikkelt een scherper toekomstbeeld dat je betekenis heeft en geeft.
Wat te doen?
Gelukkig heeft ieder van ons, ja jij ook, het vermogen om stimuli en ervaringen te interpreteren onze projecties te onderzoeken. Je kunt jouw paradigma’s toetsen in welke mate zijn ze ingebeeld of echt. Het ontwikkelen van je voorstellingsvermogen betekent dat je meer zicht krijgt op wat er werkelijk wordt voorgelegd aan jouw 5 zintuigen en geest, zonder automatisch en zonder direct te willen identificeren met wat zich voordoet of een label te plakken op de situatie Je begrijpt de causaliteit die geldt voor de gevolgen van je gedrag. Je bent in staat een duidelijk beeld en visie te ontwikkelen die niet gemakkelijk beïnvloedbaar is door verandering, tegenslagen of omstandigheden
Ik wens je alle goeds.